به دهمین آیین اعطای تندیس ملی فداکاری به دانشجویان ایران
بسم الله الرحمن الرحیم
وَیُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ (حشر: (۹) قبل از هر چیز تشکیل این همایش با شکوه را به همه شرکت کنندگان و دست اندرکاران تبریک می گویم «ایثار» یکی از صفات برجسته انسانی است که انسان کاری را بدون چشم داشت و انتظار پاداش از فرد یا جامعه انجام دهد. این صفتی است که تنها اولیاء الله و
مؤمنان خالص و مخلص به آن آراسته میشوند. انسان خداباور با فداکاری و ایثار و از خودگذشتگی نسبت به مردم در پی کسب رضای خدای سبحان است و خود را نمی بیند و نمی شناسد تا چه رسد به این که کامجویی ها او را به خود مشغول سازد و این همان چیزی است که گاهی از آن به مرحله فتاه تعبیر میشود همان گونه که نمونه آن را در سیره پیشوایان بزرگ مشاهده میکنیم.
بی جهت نیست که مفاهیمی همچون ایثار و گذشت و با زحمت و یاری کردن تهیدستان در قرآن و روایات بسیار مورد توجه قرار گرفته است؛و چشم اندازهای اجتماعی و اقتصادی اسلام بر تعالیمی هم چون ایثار انصاف دگر دوستی و مواسات در جهت تحقق عدالت اقتصادی و اجتماعی و کاهش فاصله طبقانی طراحی شده است.
اینجانب صمیمانه از همه دست اندرکاران این همایش که با زحمت و دلسوزی فراوان سبب تبلور و شکل گیری محفل ارزشمند و باشکوه آیین اعطای تندیس ملی فداکاری به دانشجویان ایران شدند تشکر و قدردانی مینمایم و از خداوند متعال برای همه آنان توفیق روز افزون را مسئلت می کنم.
